Sînema îro ne tenê şahî ye, lê di heman demê de platformek ji bo huner û çandê ye jî. Zayîna sînemaya nûjen di dawiya sedsala 19-an de bi yekbûna ronahî, tevger û çîrokê dest pê kir.

Zayîna Sînemayê

Ceribandinên Destpêkê: Di dawiya salên 1800-an de, Thomas Edison û Louis Le Prince rêbazên tomarkirina wêneyên tevgerîn lêkolîn kirin.

Fîlmên Kurte: Di sala 1895-an de, fîlma Birayên Lumière “Exit Train” bala raya giştî kişand.

Serdema Fîlmên Bêdeng (1895–1927): Çîrok bi dîtbarî, bêyî diyalogê dihatin vegotin. Charlie Chaplin û Buster Keaton di nav kesayetiyên jibîrnekirî yên vê serdemê de bûn.

Hatina Deng û Serdema Zêrîn

1927: Fîlma “The Jazz Singer” destpêka serdema deng nîşan da. Serdema Zêrîn (1930–1950): Sîstema studyoyê ya Hollywoodê xurt bû, û stêrkên fîlman bûn îkonên çandî.

Bilindbûna Cureyan: Cureyên wekî drama, komedî, tirs û western bûn standard.

Nûjenî û Ceribandin

Salên 1960an: Pêla Nû ya Fransî qaîdeyên kevneşopî şikand û ji derhêneran re vegotinên bêhempa peyda kir.

Salên 1970an: Nivîskarên wekî Spielberg û Scorsese sînemaya Amerîkî şekil dan.

Salên 1980an û Piştî wê: CGI û bandorên komputerê vegotina dîtbarî şoreş kirin.

Sînemaya Îro

Kamerayên dîjîtal û înternetê çêkirina fîlman hêsantir kir. Sînemaya serbixwe fîlmên ji çand û çîrokên cihêreng pêşkêş dike. Bi saya platformên weşana zindî, temaşekirina fîlman ji her deverê gengaz bûye.

Encam

Dîroka sînemayê ji pêşveçûnek teknolojîk bêtir e; ew rêwîtiyek çandî û hunerî ye. Ji fîlmên bêdeng bigire heya hilberînên nûjen ên bi CGI-yê ve hatî çalak kirin, ev pêvajo nîşan dide ku xeyala mirovan sînoran nas nake. Sînema ji rabirdûyê heya niha neynikek civakî berdewam dike.