Jiyan bi bûyerên ku bê hemdê mirov diqewimin ve tijî bu ye.Carinan windahiyên ji nişka ve, nexweşî, şer, an hestek ji valahiya hundirîn dikarin mirov ber bi rêyek bêderketinê ve bibin. Li ser vê mijarê, wekî ku derûnsazê Awistiryayî Viktor Frankl diyar dike, yek ji hewcedariyên herî kûr ên mirovan lêgerîna wateyê ye.

Çima Di Jiyanê De Dîtina Wateyê Girîng e?

Di salên xwe yên li kampeke komkirinê de, Frankl wiha got: Kesên ku di bin şert û mercên wekhev de sax man û xwe bi jiyanê ve girêdan, ne bi jiyanê , bi wateya ku wan da jiyanê ve xwe girtin. Çiqas rewşa mirov dijwar be jî, dayina wateyê ji êşê re wê tehmûlkirinê dide.

Derûnnasiya nûjen jî vê nêrînê piştgirî dike. Zêdekirina hestek armancê di jiyana mirov de dikare depresyonê, hestên bêwateyî û valatiyê kêm bike. Wate mirov ber bi pêş ve dibe; ew helwesta mirov a li hember jiyanê diyar dike.

Çavkaniyên Lêgerîna Wateyê

Li gorî Frankl, mirov dikarin bi sê awayan wateyê bibînin:

1️⃣ Kiryarên afirîner: Çêkirina hunerê, nivîsandin, afirandina projeyekê, alîkariya kesekî din kirin.

2️⃣ Serpêhatiyên jiyanê: Xweza, evîn, têkilî, girêdanên kûr.

3️⃣ Helwesta li hember êşa bê çare : Bi hişmendî bersivdayîna êş û zehmetiyan li şûna dûrketina ji wan.Her çend mirov her tiştî winda bike jî, ew azadiya hilbijartina helwesta xwe diparêze. Ev azadiya herî bingehîn a mirovan e.

Mirov Çawa Di Jiyana Modern De Wateyê Dibîne?

Di cîhana îroyîn de, mirov pir caran di nav çerxek xerckirina bilez de asê mane: bêtir qezenc dikin, bêtir xerc dikin, bêtir kêf dikin… Lê ev hemû carinan dikarin hestên valatiyê zêde bikin. Ji ber ku mirov bêyî afirandina nirxek kûr têr nabin.

Danîna armancên piçûk: Parkirina armancekê bi parçeyên piçûk hesta wateyê zêde dike.

Alîkariya kesên din: Parvekirin û xebata dilxwazî hesta wateyê xurt dike.

Girêdanên kûr: Malbat, dost, evîn.

Xwe îfadekirin: Nivîsandin, afirandin, xwe îfadekirin bi huner an peyvan.