Avahîsaziya Gotîk, ku ji sedsala 12an û pê ve li Ewropayê derketiye holê, bi katedralên xwe yên mezin, kemerên tûj û bircên bilind mohra xwe li dîrokê hiştiye. Ev şêwaza mîmarî ne tenê têgihîştineke hunerî, lê di heman demê de bawerî û avahiya civakî ya wê demê jî nîşan dide.

Zayîna Avahîsaziya Gotîk

Nimûneyên pêşîn li Fransayê dest pê kirin.

Bazîlîkaya Saint-Denis wekî pêşengê mîmariya Gotîk tê hesibandin.

Berevajî şêwaza Romanîk, avahiyên bilindtir, geştir û xemilandîtir hatin çêkirin.

Taybetmendiyên Berbiçav

Kemberên tûj û kemerên bi xêz giraniya avahiyê hevseng kirin.

Piştgirên firîyayî dîwaran ziravtir û pencereyan mezintir kirin.

Pencereyên cama rengîn hundir bi roniyên rengîn xemilandin.

Avahiyên Gotîk ên Navdar

Katedralja Notre Dame (Parîs)

Katedralja Kolnê (Almanya)

Katedralja Mîlanoyê (Îtalya)

Wate û Bandor

Avahîsaziya Gotîk di Serdema Navîn de xwesteka mirovan a nêzîkbûna Xwedê nîşan dida. Bi banên xwe yên bilind, stûnên bilind û lîstika ronahiyê, cihên perestgehê bûn ezmûnên giyanî.

Encam

Îro, katedralên Gotîk di nav avahiyên herî zêde têne ziyaretkirin ên li Ewropayê de dimînin. Ev şêwaza mîmarî îfadeya herî bihêz a xwesteka mirovahiyê ya ji bo “hilkişînê” ye, hem ji hêla estetîkî ve û hem jî ji hêla sembolîk ve.